Ανατομία του στήθους
Το γυναικείο στήθος είναι κυρίως αδένες, λιπώδεις και συνδετικοί ιστοί. Από 4 έως 18 αγωγοί γάλακτος πηγαίνουν από τους αδένες, οι οποίοι αποτελούνται από μικροσκοπικούς ασκούς που λέγονται κυψελίδες, στις θηλές. Στην θηλαία άλω υπάρχουν νευρικές απολήξεις οι οποίες ελέγχουν την παραγωγή γάλακτος. Όσο περισσότερο ερεθίζεται η θηλαία άλως και η θηλή, τόσο περισσότερο γάλα παράγεται. Αυτό σημαίνει ότι όσο περισσότερο το μωρό σας θηλάζει, τόσο περισσότερο γάλα παράγεται από τους αδένες (η ζήτηση ρυθμίζει την προσφορά).
Το μέγεθος του στήθους δεν επηρεάζει την ικανότητα θηλασμού. Γυναίκες με μικρό στήθος μπορούν να θηλάσουν με την ίδια ευκολία.
Παραγωγή μητρικού γάλακτος και συμπεριφορά θηλασμού
Δύο είναι οι ορμόνες που ελέγχουν την παραγωγή του μητρικού γάλακτος: η προλακτίνη η οποία ενεργοποιεί τους αδένες  να παράγουν γάλα και η οξυτοκίνη που κάνει το γάλα να ρέει.
Στην αρχή ενός θηλασμού το μωρό  κάνει  γρήγορες κινήσεις πιπιλίσματος και ελαφρύ ρούφηγμα προκαλώντας  την  παραγωγή οξυτοκίνης η οποία με την σειρά της επιτρέπει την ροή γάλακτος. Η οξυτοκίνη προκαλεί την  συστολή των κυψελίδων και των αγωγών γάλακτος. Αυτή η διαδικασία πίεσης είναι γνωστή ως  let-down reflex. Συμβαίνει ταυτόχρονα και στους δύο μαστούς την ίδια στιγμή, και αρκετές φορές στην διάρκεια του θηλασμού.
Η μητέρα μπορεί να καταλάβει αυτή τη λειτουργία (let-down reflex) από τα ακόλουθα συμπτώματα:

Μία ζεστή και μερικές φορές οξεία αίσθηση γαργαλήματος στους μαστούς.
Γάλα αρχίζει να ρέει από το άλλο στήθος.
Το μωρό αρχίζει να ρουφάει πιο αργά και να καταπίνει ρυθμικά.

Αμέσως μόλις το γάλα αρχίζει να ρέει το μωρό αλλάζει συμπεριφορά. Ο ρυθμός ρουφήγματος μειώνεται, η δύναμη του ρουφήγματος αυξάνει και ακούγονται ξεκάθαρα ήχοι κατάποσης.
Ο φόβος και το άγχος έχουν αρνητική επίπτωση στην απελευθέρωση της οξυτοκίνης με αποτέλεσμα να μην ρέει το γάλα ή να ρέει με αρκετή καθυστέρηση.
Ο επιτυχημένος θηλασμός απαιτεί χρόνο, υπομονή και ψυχραιμία.